Norma dla wody pitnej: w zakresie 60-500 mg/l, magnez: 7-125 mg/l, lub nie więcej niż 30mg/l jeżeli stężenie siarczanów w wodzie jest równe lub mniejsze od 250 mg/l.
- Tworzenie się osadów w czajniku, pralce, bojlerze, kotle (kamień kotłowy), w ogrzewaniu i rurociągach
- Białe smugi na szklankach, metalowych elementach sanitarnych
- Wysuszona skóra po prysznicu/kąpieli
- Zmniejszenie wydajności aż do całkowitego zatkania wymienników ciepła i innych urządzeń (odwrócone osmozy, dysze)
- Zwiększone zużycie detergentów
Usuwanie twardości wody
- Wymiana jonowa (zmiękczanie wody)
Uzdatniamy wodę od 1999 roku
Zwiększona twardość wody jest najczęściej problemem wody gruntowej. Limit ustawowy dotyczy jednak tylko jej minimalnej wartości. Zalecany limit (od 60-500 mg CaCO3/l) określa się wyłącznie w odniesieniu do znaczenia odżywczego i bez uwzględnienia innych zastosowań. Z tego powodu dość powszechna jest dystrybucja wody o dużej twardości za pośrednictwem publicznego systemu wodociągowego. Na skutek tego około 40% obywateli Polski jest zaopatrywanych w wodę o twardości 200 mg CaCO3/l lub wyższej, co już jest wartością powodującą problemy natury technicznej (woda o twardości od 200-350 mgCaCO3/l jest określana jako średnio twarda).
W gospodarstwach domowych przy normalnym zużyciu dochodzi jedynie do drobnych problemów spowodowanych przez twardą wodę. Wśród nich można wymienić m.in. powstawanie osadów w czajniku i smug na szklankach, a także osadzanie się kamienia na chromowanych elementach umywalek i wanien. Twarda woda potrafi także szybko zniszczyć pralkę (kamień kotłowy pokrywa grzałkę, doprowadzając do zatarcia pralki) oraz podgrzewacz (zatykają go warstwy kamienia, ograniczając tym samym wymianę ciepła). Kamień stopniowo wypełnia też rurociągi i zmniejsza przepływ wody.
Twarda woda w przemyśle
Twarda woda jest szczególnie niepożądana w szeroko pojętym przemyśle. Pompy, wymienniki ciepła, kotły, systemy filtracji — wszystkie te urządzenia są podatne na zatykanie kamieniem, co powoduje, że spada ich wydajność, a nawet mogą ulec zniszczeniu. Późniejsze usuwanie kamienia jest trudne, a w jego trakcie może dojść do uszkodzenia instalacji i urządzenia, lub jest to czynność z zasady niewykonalna.
Dlatego najczęściej dokonuje się zmiękczania wody poprzez wymianę jonową. Twardość wody zmniejsza się natychmiast po jej wejściu do stacji zmiękczania i wszystkie wyżej wymienione problemy są eliminowane. W przypadku wody pitnej zmiękczanie jest tylko częściowe, dla zachowania wartości odżywczych. Natomiast woda przemysłowa lub technologiczna często zostaje zmiękczona całkowicie (do prawie zerowej twardości).
Często zadawane pytania (FAQ):
Określenie „twarda woda” odnosi się do wody zawierającej duże stężenia minerałów. Twardość wody jest powodowana głównie przez jony wapnia i magnezu.
Woda o wysokiej zawartości minerałów jest bezpieczna do spożycia. Świadczą o tym wysokie stężenia wielu jonów w wodach mineralnych lub leczniczych.
Twarda woda jest szczególnym zagrożeniem dla przedsiębiorstw i instalacji. Podczas podgrzewania wody o wysokim stopniu twardości tworzy się trudny do usunięcia osad – tzw. „kamień kotłowy”. Gromadzący się kamień kotłowy np. w na systemach grzewczych, utrudnia wymianę ciepła, a tym samym zmniejsza wydajność urządzeń. Duża warstwa osadu może powodować również niedrożność rurociągów.
Gromadzący się osad, wynikający z wysokiej twardości wody, niekorzystnie wpływa na instalacje wodne. Zwiększa ich koszty eksploatacyjne oraz skraca żywotność urządzeń.
Zmiękczacz wody działa na zasadzie wymiany jonowej. Jony wapnia i magnezu zastępowane są przez nieszkodliwe dla instalacji jony sodu.
Stacja zmiękczania przestaje spełniać swoją funkcję w momencie, gdy żywica jonowymienna pokryta jest wyłącznie jonami magnezu i wapnia, dlatego po uzdatnieniu określonej ilości wody lub po upłynięciu określonego czasu należy zregenerować złoże. Regeneracja złoża jonowego polega na przemywaniu go roztworem soli (solanki). Po procesie regeneracji złoże jonowymienne jest gotowe do ponownej pracy.
Zmiękczacze wody mają szerokie zastosowanie w przemyśle np. energetycznym, motoryzacyjnym, chemicznym, spożywczym, tekstylnym, a także w budynkach mieszkalnych.