Chloryny i chlorany, produkt rozpadu dwutlenku chloru
Dwutlenek chloru (ClO₂) to silny środek utleniający, powszechnie stosowany w dezynfekcji wody. W wyniku jego rozpadu lub redukcji w środowisku wodnym mogą powstawać dwa główne produkty uboczne: chloryny (ClO₂⁻) i chlorany (ClO₃⁻).
Chloryny są mniej utleniające niż dwutlenek chloru i często powstają w wyniku jego częściowej redukcji. Mają zastosowanie w procesach dezynfekcyjnych, ale ich obecność w wodzie pitnej powinna być kontrolowana ze względu na potencjalne skutki zdrowotne.
Chlorany, powstające w wyniku dalszego utleniania ClO₂, są bardziej stabilne i mogą kumulować się w środowisku wodnym. Ze względu na ich toksyczność, ich stężenie jest regulowane w wielu krajach, zwłaszcza w wodzie przeznaczonej do spożycia przez ludzi.
Warto zauważyć, że Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2017 r. w sprawie jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi to nie określa bezpośrednio dopuszczalnego stężenia samego dwutlenku chloru w wodzie pitnej.
W praktyce, podczas dezynfekcji wody dwutlenkiem chloru, ważne jest monitorowanie stężeń produktów ubocznych, czyli chloranów i chlorynów.
Zgodnie z tym rozporządzeniem dopuszczalne stężenie chloranów i chlorynów (produktów ubocznych stosowania dwutlenku chloru) w wodzie pitnej wynosi 0,7 mg/l w punkcie czerpalnym u konsumenta.
Kontrola nad powstawaniem chlorynów i chloranów w procesach z użyciem dwutlenku chloru jest kluczowa dla zachowania równowagi między skutecznością dezynfekcji a bezpieczeństwem zdrowotnym.