Norma dla wody pitnej: 250 mg / l
- brak barwy, mozliwe pogorszenie smaku i zapachu
- Korozja metali i betonu
Usuwanie siarczanów z wody
- Zasada odwróconej osmozy
Uzdatniamy wodę od 1999 roku
Siarczany należą do podstawowych (obok chlorków i węglanów) anionów występujących w wodzie. Jedynie w przypadku, gdy wysokie stężenie siarczanów jest połączone z wysokim stężeniem magnezu, woda taka może mieć efekt przeczyszczający. Wysokie stężenia siarczanów mogą działać korodująco na metale i w szczególności na beton. Podczas usuwania azotanów w procesie wymiany jonowej, siarczany w wodzie powodują problemy, ponieważ zmniejszają pojemność jonowymienną złoża, które w efekcie musi się potem częściej regenerować.
Nadmierne stężenie siarczanów zazwyczaj powoduje także podwyższenie przewodności. Podobnie jak w przypadku chlorków, problem ten rozwiązuje się w procesie odwróconej osmozy. Ponieważ odwrócona osmoza pozbawia wodę wszelkich minerałów (demineralizacja) niemal całkowicie, wodę po procesie odwróconej osmozy miesza się z wodą nieuzdatnioną (w której znajdują się minerały) z wykorzystaniem tzw. by-passu.