Norma dla wody pitnej: nie określona
- Zapach zgniłych jaj
- Mętność
- Podrażnienie dróg oddechowych, toksyczny
- W ekstremalnych stężeniach podrażnienie układu oddechowego
- Zatrzymanie oddechu, uszkodzenie wzroku, obrzęk płuc
Usuwanie siarkowodoru z wody
- Silne utlenianie wody
Siakowodór (sulfan H2S) jest jednym z podstawowych związków siarki w przyrodzie. Siarkowodór jest bezbarwnym gazem, który często powstaje podczas rozkładu materiału organicznego lub mikrobiologicznej konwersji siarczanów przy braku tlenu.
Posiada charakterystyczny zapach zgniłych jaj. Siarkowodór łatwo rozpuszcza się zarówno w wodzie, jak i w alkoholu. Siarkowodór zwykle występuje w gazach wulkanicznych, które są wyrzucane podczas erupcji.
Siarkowodór jest źródłem nieprzyjemnego zapachu zgniłych jaj. Często towarzyszą mu podwyższone wartości żelaza, manganu, mętność lub zanieczyszczenia mikrobiologiczne.
Siarkowodór (sulfan) w wodzie jest zwykle usuwany przez utlenianie, podczas którego zamienia się w nieszkodliwe siarczany. Taka reakcja utleniania może zachodzić przez napowiatrzanie, które z jednej strony powoduje utlenianie siarkowodoru tlenem z powietrza, z drugiej strony uwalnia gazowy siarkowodór z wody do powietrza. Istnieją również specjalne wkłady filtracyjne zdolne do utleniania siarkowodoru tlenem naturalnie rozpuszczonym w wodzie.
Często zadawane pytania (FAQ):
Siarkowodór jest bezbarwnym gazem. Może powstawać w wyniku rozkładu materiału organicznego i siarczanów bez dostępu do tlenu. Oznaką obecności siarkowodoru w wodzie może być jej zmętnienie i charakterystyczny zapachach zgniłych jaj.
Siarkowodór jest wysoce toksyczną substancją. W ekstremalnych stężeniach działa drażniąco na układ oddechowy i oczy. Może nawet prowadzić do obrzęku płuc.
Siarkowodór jest zwykle usuwany poprzez utlenianie, podczas którego jest przekształcany w siarczany, które nie są niebezpieczne dla zdrowia. Stosowana jest również wymiana jonowa.