Dezynfekcja szokowa

Dezynfekcja szokowa to skuteczna metoda szybkiego usuwania bakterii z instalacji wodnych. Wyróżnia się dwa główne rodzaje dezynfekcji szokowej: chemiczną oraz termiczną. Każda z nich ma swoje zalety, ale także wiąże się z określonymi wyzwaniami technicznymi.

Dezynfekcja szokowa chemiczna polega na wprowadzeniu do wody wysokiej dawki środka biobójczego. Stężenie dezynfektanta na końcowych punktach instalacji jest na tyle wysokie, że może stanowić zagrożenie dla użytkowników. Dlatego w trakcie dezynfekcji woda nie powinna być używana. Proces ten wymaga odpuszczania wody w różnych punktach, często najdalszych punktach instalacji, aby zapewnić równomierne rozprowadzenie środka biobójczego w całym systemie instalacyjnym.

Dezynfekcja termiczna opiera się na podniesieniu temperatury wody do poziomu, który jest śmiertelny dla bakterii. W przypadku bakterii Legionella temperatura wody zazwyczaj musi przekraczać 70°C. Aby proces był skuteczny, wysoka temperatura musi być utrzymywana przez określony czas. Dezynfekcja termiczna niesie jednak ze sobą wyzwania techniczne, takie jak ryzyko uszkodzenia instalacji, nierównomierne nagrzewanie, zagrożenie poparzeniem oraz trudności z zapewnieniem wystarczającej ilości ciepła, szczególnie w okresie letnim.

Proces dezynfekcji szokowej jest niezbędny w przypadku nagłych sytuacji, takich jak wykrycie zanieczyszczeń bakteryjnych. Zarówno metoda chemiczna, jak i termiczna mają swoje zalety i ograniczenia, które należy brać pod uwagę podczas ich stosowania. Wybór odpowiedniej metody powinien zależeć od specyfiki instalacji oraz wymagań bezpieczeństwa użytkowników.